Wanneer een kind in staat is om op een effectieve manier te reageren op tegenslagen, goed  te kunnen omgaan met onzekerheden en kunnen herstellen van vervelende gebeurtenissen is er sprake van veerkracht. Regelmatig heb ik te maken met kinderen waarbij de veerkracht minimaal is. Dat is ontzettend zonde want het beïnvloed het kind en zijn of haar ontwikkeling in negatieve zin.

Als gedragspecialist heb ik tijdens de coaching regelmatig te maken met kinderen waarbij de hele dag ‘wat als?’- vragen door hun hoofd rondvliegen. Ze zien in uiteenlopende situaties gevaar, of verwachten mislukking. Dit zorgt voor een extra dosis stress, vaak bovenop de dosis stress waar het kind al mee te maken heeft in het dagelijks leven. Het gevolg is dat er op bepaalde momenten pure paniek bij het kind kan ontstaan. Hoe kun je het kind hier nou het best bij begeleiden? Simpelweg zeggen: “je moet gewoon even normaal gaan denken nu”, helpt niet.

‘Ik ben vandaag een beetje druk, ik weet ook niet wat er met me aan de hand is’. Dit zei een 15-jarige jongen tegen mij. Gelijk hierop reageerde ik met een compliment: ´wat goed dat je dat zelf aanvoelt en aangeeft, knap van je!’. De jongen reageerde verbaasd: “Vindt u  mij dan niet irritant?’.

Veel kinderen ervaren tijdens hun schoolcarrière regelmatig stress en spanning. Sommige kinderen ervaren het zelfs zo heftig dat we kunnen spreken van faalangst. Faalangst is niks anders dan de angst om te falen. Dit falen kan zich op verschillende gebieden afspelen. Zo kan een kind angst hebben om fouten te maken, of iets niet goed te doen in situaties waarin het beoordeeld wordt. Je bent bang om te mislukken, niet te voldoen aan verwachtingen van je ouders, leraren en klasgenoten of de verwachtingen die je voor jezelf hebt gesteld. Vaak zeg ik dan: “je hoeft niet te zijn zoals de rest, dat doet de rest al”.